Er was eens een huurmoordenaar. Hij was erg goed in zijn werk, maar hij kostte €10.000 per kogel.
Op een dag zat hij in de kroeg, komt er een man naar hem toe. “Hè, ben jij de huurmoordenaar die €10.000 per kogel kost!?”.
– “Ja, wat moet je.”
De man vraagt: “Ik wil eerst weten, wat als je mist?”. De huurmoordenaar kreeg ineens een serieus gezicht en zei: “Ik mis nooit.” “Mooi,” Antwoord de man, “dus ik ben er achter gekomen dat mijn vrouw een affaire heeft met mijn beste vriend. Ik wil dat je hem in zijn pik schiet en haar in d’r kop, €20.000 dus. Ze zitten in het hotel twee straten verderop, tweede verdieping. Kom, we gaan gelijk.”

Ze komen aan bij de parkeerplaats van het hotel. “Kijk, dat is hun kamer, als je op die bus gaat staan moet je goed zicht hebben.” De huurmoordenaar klimt op de bus en kijkt door het vizier van zijn geweer. De huurmoordenaar neemt flink zijn tijd en de man zegt: “Hè, waarom duurt het zo lang?” Waarop de huurmoordenaar antwoord: “Wacht, ik denk dat ik je €10000 kan besparen.”.

Weet je waarom een politie agent altijd gelijk denkt te hebben?

De aanhouder wint..

Ik was zaterdag bij de visboer en er is een leuke dame voor mij aan de beurt die vraagt aan de visboer: ‘Heb je iets lekkers voor mijn poes?’
De visboer met glimmende oogjes: ‘Wat denkt u van een tongetje?’

Trots meldt de nieuwe suppoost van het Rijksmuseum zich aan het eind van zijn eerste werkdag bij de museum directie.”Meneer de directeur, ik denk dat u over mij tevreden zult zijn. Ik heb vandaag al drie Rembrandts en twee Picasso’s verkocht!”

Een man komt bij het Arbeidsbureau te Den Haag en ziet daar een kaart waarop een assistent voor een gynaecoloog wordt gevraagd. Hij is geïnteresseerd en wil meer weten. “Kun je me meer details geven over deze vacature?” vraagt hij aan de man achter de balie. De medewerker van het Arbeidsbureau zoekt in zijn dossiers en antwoord: “Uuuh… even kijken, hier is het. Oke, het werk bestaat eruit de dames gereed te maken voor onderzoek door de gynaecoloog. Dat houdt in: helpen met uitkleden, op de rug leggen en even opfrissen. Dan scheerschuim aanbrengen, het schaamhaar afscheren en alles even inwrijven met verzachtende olie,zodat ze gereed zijn voor behandeling door de gynaecoloog.Het jaarsalaris is €60.000,= maar ik ben bang dat u naar Groningen zult moeten.” “Oh, is daar de vacature?” “Nee, die is in Bergen op Zoom maar in Groningen kunt u achter aansluiten in de rij!”

De passagier zit al een tijdje achterin de taxi wil de chauffeur wat vragen, dus tikt hij de man even op z’n schouder om zijn aandacht te trekken. De taxichauffeur geeft een geweldige schreeuw en verliest de macht over het stuur. Het voertuig mist op een haartje na de tram, ramt bijna de voorpui van een monumentaal bordeel, alvorens op het trottoir tussen tientallen driftig fotograferende Japanners tot stilstand te komen. Het is even stil in de taxi. Dan zegt de chauffeur: “Meneer, wilt u dat nóóit meer doen. Ik ben me dood geschrokken.” De passagier zegt dat hij niet had
geweten dat de chauffeur zo zou schrikken van een klein tikje op z’n schouder.
Waarop de bestuurder zegt: “Het is uw
schuld niet hoor. Maar vandaag is mijn eerste dag als taxichauffeur. Hiervoor heb ik 25 jaar lijkwagens gereden.”

Twee medewerkers van een bedrijf zitten te zuchten en kreunen op het werk. Ze zouden zo graag een dagje verlof nemen, maar de baas heeft alle verlof opgeschort omdat er teveel werk is. Plots springt een van de twee op. “Ik weet een manier om enkele dagen verlof te krijgen!” roept hij. “Hoe dan?” vraagt de ander. De man kijkt snel rond – niets te zien van de baas. Hij klimt op zijn buro, neemt enkele tegels van het valse plafond uit, klimt in het plafond. Dan slaat hij zijn benen over een metalen pijp, laat zich zakken en hangt zo met zijn kop naar beneden.

Binnen enkele seconden staat de baas er.
“Wat is dat hier allemaal?”.
“Ik ben een lamp,” zegt de man.
“Ik denk dat jij een beetje overspannen bent. Maakt dat je wegkomt, en dat is een bevel! Ik wil je hier minstens twee dagen niet zien!”
“Ja meneer de baas,” antwoordt de man heel gedienstig.
Hij springt naar beneden en verdwijnt door de deur.

De tweede man staat op en loopt ook snel naar de deur.
“Hela, waar ga jij naartoe?” vraagt de baas.
“Naar huis. Ik kan niet werken in het donker…”

Twee jonge zakenmannen nemen even pauze in hun binnenkort te openen winkel in een winkelcentrum. De winkel is nog verre van af, er hangen alleen nog maar een paar planken aan de muur. De een zegt tegen de ander: “Ik durf te wedden dat er elk moment een of andere sukkel voorbij komt en vraagt wat we verkopen.”
En inderdaad, geen moment later komt er een nieuwsgierige man langslopen, kijkt onderzoekend naar binnen, klopt op het raam en zegt: “wat verkopen jullie hier?”
Een van de zakenmannen reageert sarcastisch: “we verkopen klootzakken!”
“Oh, dan gaat het jullie goed af, er zijn er nog maar twee over!”

An organization is like a tree full of monkeys, all on different limbs at different levels. Some monkeys are climbing up, some down. The monkeys on top look down and see a tree full of smiling faces. The monkeys on the bottom look up and see nothing but assholes.

De makers van Wegmisbruikers zijn getuige van de aanhouding van een hardrijdende, rood stoplicht negerende, mobiel bellende, niet gegordelde automobilist. De dienstdoende agent klopt op het raampje en spreekt de man aan op zijn rijgedrag. Het blijkt een Rus te zijn, die bovendien ook te fanatiek aan de nationale bezigheid van de Russen heeft gedaan, namelijk vodka zuipen alsof het water is. De agent pakt zijn boekje en vraagt de man naar zijn naam. De Rus geeft het volgende antwoord: Andrejev Vasilly Sergei Piotr Wladimir Poulatovichenkovitj. Hierop zegt de agent: “Nou vooruit, voor deze ene keer een waarschuwing..”